Miłkowscy
Krzysztof Gorczyca;
W wieku XIV Miłkowice znajdują się w rękach rodu rycerskiego herbu Pomian(Miłkowscy h. Abdank pochodzą z Miłkowa w sandomierskim).W końcu wieku XV przyjęli oni nazwisko Miłkowski od swej siedziby rodowej. Było to zjawisko typowe w polskim średniowieczu. Początkowo nazwiska szlacheckie miały charakter dzierżawczy - pan miłkowski = właściciel Miłkowic. Nazwisko mogło ulec zmianie wraz ze zmianą włości. Dopiero później nabrało charakteru dziedzicznego w dzisiejszym znaczeniu.
Miłkowscy od XIV -XVI wieku
4 I 1374 – pojawia się pierwsza wzmianka o Mikołaju z Miłkowic
18 X 1390 - wśród asesorów wymienia się na pierwszym miejscu Miczka z Miłkowic
1392 – Mikołaj z Miłkowic obejmuje urząd podsędka sieradzkiego
1392 – Mikołaj z Miłkowic obejmuje urząd podsędka sieradzkiego
1398 – Mikołaj z Miłkowic, podstoli sieradzki, syn podsędka Mikołaja, dziedziczy po rodzonym stryju Chebdzie wsie Gzików, Borysławie, Bukowina i Wójcie w par. Błaszki
16 III 1400 – Mikołaj podsędek sieradzki na wiecu w Sieradzu, na skutek złego stanu zdrowia, rezygnuje z urzędu na rzecz klejnotnika Mikołaja z Rossoszycy
13 XII 1400 – umiera Mikołaj z Miłkowic podsędek sieradzki
1406 – Mikołaj z Miłkowic, syn podsędka, otrzymuje urząd podstolego sieradzkiego
23 VI 1410 – na polu pod wsią Cichmiana w czasie oczekiwania na pospolite ruszenie Mikołaj z Miłkowic zasiada w sądach starosty jako asesor
1409- 1411 – Mikołaj z Miłkowic bierze udział wielkiej wojnie z Krzyżakami – bitwa pod Grunwaldem
1412 – Mikołaj za zasługi wojenne został pasowany na rycerza i występuje z tytułem strenuus
20 IX 1417- Mikołaj sprzedaje Wójcice Budkowi ze Strońska za 300 grzywien
X 1417 – Mikołaj kupuje od Pawła, Łukasza i Witosławy ich części na wsi Kołowa(par. Boleszczyn)za 150 grzywie
3 VII 1421 – Mikołaj z Miłkowic, podstoli sieradzki, w wyniku zadłużenia majątku sprzedaje odziedziczone dobra tj. wsie Gzików, Bukowina i część Borysławic
24 III 1425 – Mikołaj sprzedaje połowę nabytych włości Janowi z Głuchowa za 20 grzywien
1427 – Przedbora, żona Mikołaja uzyskała od męża oprawę w wysokości 420 grzywien na wsie Miłkowice, Zaspy i Rzymsko z zapewnieniem, że ich nie sprzeda bez zgody żony
1432 – Jadwiga, jedyna córka Mikołaja, poślubia Niemierzę z Woli Klonowskiej który zostaje właścicielem większości majątku, Mikołaj zostawia sobie połowę Miłkowic i połowę Zasp
1440 – umiera Mikołaj z Miłkowic podstoli sieradzki
1432 – Niemierza z Woli Klonowskiej dziedzicem Miłkowic
5 II 1420 – 6 III 1430 – Niemierza występuje jako aktywny asesor w sądzie ziemskim sieradzkim
18 VIII 1459 – Piotr Kuniecki ze Strachocic podczas pobytu króla w Łęczycy złożył skargę na braci Miłkowskich o gwałty i zagrożenie życia. Król wyznaczył wadium w wysokości 1000 grzywien
19 V 1460 – Mikołaj zawarł umowę przedmałżeńską z Mikołajem z Ostrowa Warckiego , ojcem Petroneli, od 1462 roku podczaszym sieradzkim
1486 – Mikołaj z Miłkowic zastawił Janowi z Siedlątkowa młyn Miłkowski z trzema rybakami za 40 g
1526 – Anna Miłkowska wydzierżawiła swą oprawę na Miłkowicach i Zaspach Jadwidze, żonie Feliksa Kosmowskiego za 40 grzywien.
______________________________________
- Opracowano na podstawie wydawnictwa "Nobiles Siradienses" Alicji Szymczakowej
Materiały dostarczył Stanisław Stasiak
- Słownik geograficzny Królestwa Polskiego
Publikacja prof. dr hab. Alicji Szymczak o powiązaniach rodzinnych na ziemi sieradzkiej, wymienia tam Mikołaja z Miłkowic herbu Pomian. Według najnowszych badań Miłkowscy zdecydowanie używali herbu Pomian, o czym już niejednokrotnie wspominałam.
"Następna sprawa dostarcza kolejnego przykładu na swobodne traktowanie przez pisarzy średniowiecznych ksiąg sądowych kwestii genealogicznych. W 1493 r. Anna z Wilamowa, wdowa, zawarła ugodę z dziećmi swego męża - Mikołaja Grzymały z Lipek, zrodzonymi z jego pierwszego małżeństwa z Katarzyną z Rzeczycy. Jednaczami byli patrui ipsorum puerorum, wymienieni w następującej kolejności: Mikołaj z Miłkowic, Stanisław z Lipek, Jan z Borzewiska, Stefan z Rudnik i Mikołaj z Businy17. Z tego grona stryjem rodzonym był jedynie Stanisław. Do krewnych ze strony ojca należał też Mikołaj z Businy, spokrewniony z dziećmi w VII. stopniu w linii bocznej
(dziad Mikołaja i pradziad dzieci byli rodzonymi braćmi), który mieścił się jeszcze w ogólnym pojęciu stryjów. Trudno natomiast do stryjów zaliczyć Mikołaja z Miłkowic h. Pomian, skoro jako brat rodzony Doroty, babki
ojczystej potomków Mikołaja Grzymały, należał do pokolenia dziadów! Stefan z Rudnik h. Lis był bratem ciotecznym dla sierot, synem Doroty z Ralewic i Rzeczycy, rodzonej siostry ich matki - Katarzyny. Może zaliczenie go do kategorii krewnych o pokolenie starszych wynikało z faktu, iż różnica wieku między rodzeństwem ciotecznym przekraczała 20 lat. Najtrudniej wyjaśnić użycie terminu patruus w odniesieniu do Jana z Borzewiska h. Pomian, którego z dziećmi nie łączyło ani pokrewieństwo ani powinowactwo. Jan był bowiem wnukiem Beaty z Wroczyn, która po śmierci jego dziada ojczystego - Mikołaja, wyszła powtórnie za mąż za Jana
Grzymałę z Lipek - dziada dzieci, ale babką ich nie była! Wybór więc przez pisarza terminu patrui jako wspólnej zbiorowej nazwy dla wymienionych wyżej osób stanowiło jawne, choć formalne nadużycie z jego strony. W tej
sprawie uderza także brak osoby, która by reprezentowała interesy majątkowe macochy w sporze z pasierbami."
Historia Miłkowic pełna jest niespodzianek!
Dokument z 1556 roku.
Zwraca uwagę nazwa miejscowości Miełkowice, która jeszcze na początku XX wieku przez starych ludzi.
Dokument z 1556 roku.
Zwraca uwagę nazwa miejscowości Miełkowice, która jeszcze na początku XX wieku przez starych ludzi.
Dokument z grodzkich łęczyckich inskrypcji (syg. 40 r. 1556) dt. Miłkowic przesłany i przetłumaczony z łaciny przez Jacka Wożniaka z ziemi łęczyckiej.
Miełkowice Rzymsko i Zaspy Miłkowskie donacio
Zofia żona Stanisława Wiesiołowskiego z Wiesiołowa za zgodą męża zeznała iż całe jej dobra dziedziczne w Miłkowicach Rzymsku Zaspach Miłkowskich w ziemi sieradzkiej wraz z młynem do tych dóbr przyległym, dobrach które w sukcesji po niegdy Janie Miłkowskim (nepote ex fratre germano) bratanku spadłe, Stanisławowi Szulimowskiemu z Szulimowa siostrzeńcowi swemu dała darowała i zapisała.
Zapis z roku 1557 (syg, 41a, mikrofilm 7591 k. 99v).
Miłkowice donatio in forma data ( Zapis darowizny w podanej formule)
Zofia Miłkowska seu Rzimska żona Stanisława Wiesiołowskiego z Wiesiołowa wraz z mężem oraz Piotrem Klonowskim z Bilieni? i Wawrzyńcem Borzysławskim braćmi herbowymi z lini ojczystej oraz za ich zgoda zeznała iż, rzeczona Zofia w związku z zapisem donacji i wieczystej rezygnacji na osobe Stanisława Szulimowskiego z Szulimowa jej siostrzeńca całych dobr dziedzicznych Miłkowice Rzymsko Zaspy Miełkowskie w ziemi sieradzkiej i młynem do tych dóbr przyległym które dobra spadłe w sukcesji po niegdy Janie Miłkowskim jej bratanku, zapis donacji aprobuje i ratyfikuje, a wspomniane dobra jak również dobra swoje dziedziczne we wsi Rybitwy i młynem Miełkowskim tam będącym w sukcesji po niegdy Janie Miełkowskim bratanku spadłe oraz tym, co do wszystkich tych dóbr przynależy, odnosi się i należy zyskami, dochodami i korzyściami w dowolny sposób z nich czerpanymi, wszystkimi bez żadnego wyjątku, wspomnianemu Stanisławowi Szylimowskiemu siostrzeńcowi swemu zwanemu Król dała darowała i wieczyście zrezygnowała
Miłkowice donatio in forma data ( Zapis darowizny w podanej formule)
Zofia Miłkowska seu Rzimska żona Stanisława Wiesiołowskiego z Wiesiołowa wraz z mężem oraz Piotrem Klonowskim z Bilieni? i Wawrzyńcem Borzysławskim braćmi herbowymi z lini ojczystej oraz za ich zgoda zeznała iż, rzeczona Zofia w związku z zapisem donacji i wieczystej rezygnacji na osobe Stanisława Szulimowskiego z Szulimowa jej siostrzeńca całych dobr dziedzicznych Miłkowice Rzymsko Zaspy Miełkowskie w ziemi sieradzkiej i młynem do tych dóbr przyległym które dobra spadłe w sukcesji po niegdy Janie Miłkowskim jej bratanku, zapis donacji aprobuje i ratyfikuje, a wspomniane dobra jak również dobra swoje dziedziczne we wsi Rybitwy i młynem Miełkowskim tam będącym w sukcesji po niegdy Janie Miełkowskim bratanku spadłe oraz tym, co do wszystkich tych dóbr przynależy, odnosi się i należy zyskami, dochodami i korzyściami w dowolny sposób z nich czerpanymi, wszystkimi bez żadnego wyjątku, wspomnianemu Stanisławowi Szylimowskiemu siostrzeńcowi swemu zwanemu Król dała darowała i wieczyście zrezygnowała
k 462. Miłkowice Rzymsko Zaspy Miełkowskie resignatio
Anna córka niegdy Piotra Drogomir na Miełkowicach części swojej dziedzica żona Jana Pękaweckiego zeznała iż całe jej dobra dziedziczne w Miłkowicach Rzymsko Zaspy Miełkowskie z młynem na rzece Warcie z rybakami i gruntem który posiada w sukcesji po śmierci niegdy Jana Miełkowskiego jej brata bezdzietnie zmarłego Stanisławowi Zarembie z Kalinowej i jego sukcesorom wieczyście rezygnuje mianowicie połowę tych dóbr daje darowuje a druga taką samą cześć za 400 fl sprzedaje i rezygnuje
Anna córka niegdy Piotra Drogomir na Miełkowicach części swojej dziedzica żona Jana Pękaweckiego zeznała iż całe jej dobra dziedziczne w Miłkowicach Rzymsko Zaspy Miełkowskie z młynem na rzece Warcie z rybakami i gruntem który posiada w sukcesji po śmierci niegdy Jana Miełkowskiego jej brata bezdzietnie zmarłego Stanisławowi Zarembie z Kalinowej i jego sukcesorom wieczyście rezygnuje mianowicie połowę tych dóbr daje darowuje a druga taką samą cześć za 400 fl sprzedaje i rezygnuje
Pan Jacek Woźniak
przesłał zapis w jego tłumaczeniu dotyczący Miłkowic z łęczyckich grodzkich inskrypcji z 1507 r.
przesłał zapis w jego tłumaczeniu dotyczący Miłkowic z łęczyckich grodzkich inskrypcji z 1507 r.
Miłkowice
Stanisław Miłkowski z ziemi sieradzkiej wraz z siostrami Jadwiga Dorotą Elżbietą Małgorzatą pannami de ibidem dziećmi niegdy Mikołaja z Miłkowic za zgodą Piotra? z Borysławic w ziemi sieradzkiej stryja zeznali iż zastaw który niegdy ich ojciec Mikołaj niegdy Piotrowi z Romiszewic zastawił jako posag na dobrach Szminsko (Rzymsko?) jako posag dla Katarzyny jego córki na sume 100 grzywien , temuż Mikołajowi z Romiszewic synowi wspomnianego Piotra ustępuje i się zrzeka sposobem uczynienia zadość sumie 100 grzywien przez Mikołaja, wspomniany zapis zastawu kasuja i unieważniają
Ibidem lub tamże stosujemy w przypisie, kiedy podajemy w nim źródło, które cytowaliśmy przed chwilą, w poprzednim przypisie, tylko np. korzystamy z innej strony przywołanej przed chwilą literatury.
Ibidem lub tamże stosujemy w przypisie, kiedy podajemy w nim źródło, które cytowaliśmy przed chwilą, w poprzednim przypisie, tylko np. korzystamy z innej strony przywołanej przed chwilą literatury.