Ksiądz Aleksander Krzesiński
Ksiądz Aleksander Krzesiński
Opracował ks. Kazimierz Rulka
Administrator , a następnie proboszcz parafii Miłkowice
w latach 1935 - 1941.
Aresztowany 6 października 1941 roku. Zmarł 17 lipca 1942 r. Spalony w krematorium w Dachau.
96. [s. 81}
Przyszedł na świat w Sompolnie 12 grudnia 1893 r. z-ojca Aleksandra i Franciszki z Jabłońskich. Początkowe wykształcenie pobierał w rodzinnym miasteczku. W r. 1907 wstąpił do aleksandrowskiej szkoły realnej w Łodzi, którą ukończył w czerwcu 1912 r. W sierpniu 1916 r. złożył egzamin wstępny do seminarium duchownego we Włocławku. Był cichym, skromnym i pilnym klerykiem. Wy[s. 82]świecony na kapłana 18 czerwca 1922 r. Mianowany wikariuszem w Łasku. Od września przydano mu obowiązki katechety w szkole powszechnej. 6 sierpnia 1924 r. przeniesiony do Tuliszkowa, gdzie był proboszczem ks. Jan Nowicki, dawny duszpasterz z rodzinnej jego parafii. Pracowali razem z pożytkiem dusz. 27 stycznia 1927 r. przeszedł na wikariat farny do Włocławka. 29 sierpnia 1929 r. wziął w opiekę parafię Kowale Pańskie. 8 czerwca 1935 r. powołany na administratora do Miłkowic. Parafianie kowalscy rozstali się z nim z żalem, był bowiem pracownikiem roztropnym i czynnym, kapłanem pobożnym. 6 grudnia 1937 r. biskup Karol Radoński zamianował .go proboszczem tejże parafii. Pracował tam do czasu aresztowania.
Przyszedł na świat w Sompolnie 12 grudnia 1893 r. z-ojca Aleksandra i Franciszki z Jabłońskich. Początkowe wykształcenie pobierał w rodzinnym miasteczku. W r. 1907 wstąpił do aleksandrowskiej szkoły realnej w Łodzi, którą ukończył w czerwcu 1912 r. W sierpniu 1916 r. złożył egzamin wstępny do seminarium duchownego we Włocławku. Był cichym, skromnym i pilnym klerykiem. Wy[s. 82]świecony na kapłana 18 czerwca 1922 r. Mianowany wikariuszem w Łasku. Od września przydano mu obowiązki katechety w szkole powszechnej. 6 sierpnia 1924 r. przeniesiony do Tuliszkowa, gdzie był proboszczem ks. Jan Nowicki, dawny duszpasterz z rodzinnej jego parafii. Pracowali razem z pożytkiem dusz. 27 stycznia 1927 r. przeszedł na wikariat farny do Włocławka. 29 sierpnia 1929 r. wziął w opiekę parafię Kowale Pańskie. 8 czerwca 1935 r. powołany na administratora do Miłkowic. Parafianie kowalscy rozstali się z nim z żalem, był bowiem pracownikiem roztropnym i czynnym, kapłanem pobożnym. 6 grudnia 1937 r. biskup Karol Radoński zamianował .go proboszczem tejże parafii. Pracował tam do czasu aresztowania.
Pozbawiony wolności osobistej 6 października 1941 r. 30 tegoż miesiąca stanął w obozie w Dachau. Nazwano go numerem 28377 i przydzielony do 28 baraku. Zmarł wyczerpany biegunką 17 lipca 1942 r. Spalony w tamtejszym krematorium.
Ks. Stanisław Librowski, Ofiary zbrodni niemieckiej spośród duchowieństwa diecezji włocławskiej 1939-1945, Włocławek 1947: