11 IX ok. godz. 10.00 kpr. pil. Przewoźny z polowego lotniska Kajew pod Krośniewicami wystartował – jak się okazało - na swój ostatni lot bojowy razem z ppor. obserwatorem Zdzisławem Mutkowskim. Ich Lublin R-XIIID został zestrzelony przez nieprzyjacielską obronę przeciwlotniczą nad miejscowością Wola Miłkowska (10 km od m. Warta, na północny zachód od Sieradza). Ppor. Mutkowski poległ, kpr. Przewoźny uratował się skacząc ze spadochronem. Ranny w prawą nogę, po wylądowaniu na terenie zajętym przez Niemców, przez miejscową ludność został wzięty za szpiega, o mało co byłby rozstrzelany przez Polaków. Postanowił przedostać się przez linię frontu i wrócić do swojego oddziału. Po wielu perypetiach udało mu się przedostać do okrążonej Warszawy, tam 3 dni leżał w szpitalu i leczył rany. Po kapitulacji stolicy znalazł się w niewoli niemieckiej i został przewieziony na poznańską Cytadelę. Po kilku dniach, zgodnie z umową kapitulacyjną, został zwolniony z niewoli jako obrońca Warszawy. W X 1939 wrócił do rodzinnego mieszkania w Pawłowicach, gdzie mieszkał jego brat Ignacy. W II 1940 r. wraz z kolegą z 3 pułku lotniczego Baranowskim przez Krynicę próbował przedostać się na zachód do Wojska Polskiego we Francji, jednak z powodu dużych opadów śniegu przejście przez góry przełożyli na czerwiec. Od 1 IV 1940 pracował w majątku pawłowickim jako traktorzysta. 17 V 1940 podczas pracy na polu został aresztowany przez Gestapo i następnego dnia przewieziony do Fortu VII w Poznaniu. Po kolejnych dwóch dniach wysłany do obozu koncentracyjnego Dachau, gdzie przybył 24 V 1940 (blok 10, nr obozowy 1135). Od 8 V 1941 więziony w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu (nr obozowy 15511). Tam pracował w szpitalu obozowym jako sanitariusz. Przeszedł tyfus plamisty. Jesienią 1942 uczestniczył w obozowej konspiracji. W czasie pobytu w Oświęcimiu jednemu ze współwięźniów „dał w gębę za kradzież chleba”, co miało później niezwykle przykre konsekwencje. W III 1943 został przewieziony do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen, gdzie otrzymał numer obozowy 62157. Ewakuowany z obozu przed zbliżającym się frontem, 2 V 1945 pod Schwerinem uwolniony przez wojska alianckie. Przebywał w angielskiej strefie okupacyjnej. Jesienią 1945 r. przypadkowo spotkał współwięźnia, z którym miał konflikt w Oświęcimiu – ten o zdarzeniu z obozu natychmiast zawiadomił władze brytyjskie, które internowały Przewoźnego i prowadziły dochodzenie w tej sprawie. Pomimo możliwości pozostania na Zachodzie, w XI 1948 Przewoźny zgłosił chęć wyjazdu do Polski. W chwili przekraczania granicy został aresztowany i odstawiony do więzienia na Pawiaku w Warszawie. W XII 1948 przewieziono go do więzienia na Montelupich w Krakowie. Po śledztwie i procesie, w którym zeznania składał ówczesny premier Józef Cyrankiewicz (również więzień Oświęcimia), w VI 1949 Przewoźnego oczyszczono z zarzutów niewłaściwego zachowania w obozie i uwolniono. Na krótko wrócił do brata do Pawłowic. Na początku 1950 r. podjął pracę w Leszczyńskiej Fabryce Pomp jako tokarz. W 1950 ożenił się z wdową Ludwiką Kosmalską zd. Gregor i zamieszkał w Lesznie przy Rynku. Próbował dostać się do lotnictwa, ale nie pozwolił mu na to stan zdrowia (w obozach poddawany był eksperymentom medycznym). W 1957 r. przeszedł na rentę. Osobną historię stanowią jego starania o przyznanie uprawnień kombatanckich. Wnioski składane w latach 1967, 1972 i 1975 zostały odrzucone z powodu wydarzenia w obozie w Oświęcimiu. Po wielu tłumaczeniach i odwołaniach dopiero w dniu 12 VI 1982 Czesław Przewoźny – jeden z nielicznych obrońców polskiego nieba w 1939 r. – został uznany kombatantem. Zmarł w Lesznie 18 XII 1983 r. i tam został pochowany. Potomstwa nie miał.

Lot bojowy z zadaniem
rozpoznania rejonu Wieluń - Turek.

        Wylazłów

 4.IX.1939 r. w czasie wykonywania lotu bojowego zginęła załoga polskiego samolotu w składzie:

ppor.obs.A.Kandziora, 
kpr.pil.E.Kościelny  
kpr.strz. K.Tyrakowski.

KANDZIORA ADAM

KOŚCIELNY EDWARD

Tyrakowski Kazimierz

Polski samolot typu "Karaś". Samolot tego typu został zestrzelony pod Wylazłowem.



Działanie Luftwaffe nad Wartą 
 Konwencja genewska z 1929 roku:

Lotnicy także chronieni byli przez międzynarodowe konwencje: podpisana zarówno przez Polskę jak i Niemcy konwencja o traktowaniu jeńców wojennych, zawarta w Genewie 27 lipca 1929 r., kategorycznie zabraniała zabijania jeńców, co więcej zapewniała im w niewoli należne prawa. Inny międzynarodowy dokument, konwencja haska z 1923 r. określiła dozwolone metody prowadzenia wojny powietrznej. Znajduje się tam m.in. następujący zapis (rozdział IV, artykuł XX): "Kiedy samolot zostanie wyłączony z walki, załoga usiłująca opuścić samolot za pomocą spadochronu nie może być atakowana podczas opadania [ku ziemi]". Jest to o tyle istotne, że zapewnia lotnikowi na spadochronie całkowitą nietykalność, nawet wtedy kiedy na pewno nie będzie on jeńcem (np. w wypadku lotników zestrzelonych po własnej stronie frontu). Niestety już od pierwszych chwil wojny Niemcy nagminnie łamali wyżej wymienione postanowienia

Linki do stron:
Forum dyskusyjne miłośników lotnictwa polskiego - Mutkowski, Przewoźny

http://krzemieniewo.net/viewpage.php?page_id=320

XI promocja Szkoły Podchorążych Lotnictwa - 1938 r.

 stowarzyszenie_kmiecik@onet.eu

Gmina Dobra  - Mutkowski

BIBLIOTEKA GENEALOGII POLSKIEJ - FORUM

KSIĘGA LOTNIKÓW POLSKICH

Polskie Lotnictwo Bombowe 1939

Lotnicy Polscy

Historia Gminy Krzemienewo - Czesław Przewoźny

Luftwaffe