Dobra Miłkowskie Lipskich - 

Pan Piotr Tameczka przesłał wyszukane w Archiwum w Sieradzu akta notarialne rejenta Straszewskiego dotyczące Miłkowic i okolicznych wsi poczynając od 1810 roku. Jest ich ponad sześćdziesiąt stron.

Krótki opis sytuacji. Józef Lipski (ur. 1772, zm. 1817), mąż Benigny z Górskich, właściciel dóbr Błaszki, Kazimierza Biskupiego i Miłkowic. Walczył w insurekcji kościuszkowskiej w 1794 w Sieradzkiem, był jednym z przywódców powstania wielkopolskiego 1806 roku w Kaliskiem. Generał przeżył tylko lat 45. "Sąd pruski nałożył na generała karę w wysokości 16000 talarów, którą zezwalał zamienić na czteroletni pobyt w twierdzy w Koźlu. Lipski długo zwlekał z podjęciem decyzji, co sprawiło, że Prusacy wydali rozkaz aresztowania Lipskiego. Dzięki zaprzyjaźnionemu lekarzowi udało się generałowi uzyskać zaświadczenie o złym stanie zdrowia, przeto zrezygnowano z osadzenia go w więzieniu i przekazano do aresztu w Sieradzu, gdzie Lipski spędził 9 tygodni. Jednocześnie władze pruskie, ulegając prośbom aresztanta, postanowiły zmniejszyć nałożoną karę finansową do 8000 talarów, płatnych w ratach przez 4 lata. Lipski mógł wreszcie opuścić więzienie. Jego główną siedzibą był Gzików leżący bliżej Kalisza." Marek Król
Ciekawy artykuł dr Marka Króla rzuca więcej światła na działania Józefa Lipskiego. milkowice.pl.tl/Genera%26%23322%3B-J%F3zef-Lipski.htm
Lipski uchodził za człowieka bardzo zamożnego, jednak chyba miał kłopoty finansowe, albo prowadził politykę gospodarczą opartą na pożyczkach?! Oto pierwszy dokument z roku 1810. Będę podawała tutaj streszczenia uwydatniające istotę spraw. Przepisywanie całych dokumentów jest pracochłonne i trudne niekiedy do zrozumienia przez czytającego. Dzisiaj wyjątkowo zamieszczę wstęp zachowując pisownię dokumentu.

AKT NR 162
„Działo się w Miłkowicach dnia szóstego października tysiąc osiemset dziesiątego roku.
Wezwany Urząd Aktowy Wartski do Ziazdu na Grunt Wsi pomienioney Miłkowic przez Jaśnie Wielmożnego Józefa Lipskiego Generała Woys Polskich, Dziedzica tychże Dóbr Miłkowic przed którym w przytomności dwóch świadków, to jest Jaśnie Wielmożnego Michała Kiełczewskiego posła powiatu kaliskiego zamieszkującego we wsi Maciszewicach w powiecie wartskim, Wielmożnego Jegomość Księdza Ludwika Pęczkowskiego proboszcza miłkowskiego tu zamieszkującego, którzy stawiając się są znani dobrze Urzędowi Aktowemu. Osobiście stanowszy J.W. Generał Wojsk Polskich, dziedzic wsi pańszczyźnianej Miłkowice Józef Lipski…

Wydano wyciągi aktu, złożono podpisy osób wymienionych we wstępie.

Spłata bardzo się chyba przeciągała, gdyż jeszcze w 1836 jak zanaczono na marginesie. Stanisław Bogusławski, dzierżawca, właściciel sumy 36 000 zł. pl. ze sumy 60 000 zł.pl zażądał odpisu aktu.

 

6 grudnia 1810 roku.
JW. hrabia Józef Lipski wzywa Urząd Aktowy w sprawie pożyczki
Świadkowie Łukasz Trafkowski proboszcz bożkowski, Ludwik Pęczkowski proboszcz miłkowski
JW Józef Lipski zeznał, że sumę pierwszą w złocie 2 tysiące, a drugą w monecie srebrnej pruskiej po przeliczeniu 72 tysiące złotych polskich, które to obie sumy czynią 108 tys. złotych polskich, którą to sumę JW. Józef Lipski wielmożnemu Franciszkowi Karnkowskiemu w takowym złocie i monecie na dzień 24 czerwca 1812 roku zobowiązuje się oddać, a prowizję od tej sumy sześć do stu aż do roku 1812 przyrzeka wypłacać. Sumę tę na całym swym majątku i hipotekach zapewnia, wyciąg aktu.
Podpisy wyżej wymienionych świadków, Józefa Lipskiego i notariusza Strachowskiego.
 

Testament JW Józefa Lipskiego

   

Benigna Lipska z d. Górska przejmuje w dożywocie Milkowice

588
Miłkowice 21 lipca 1818 roku
Andrzej Ziemnich? dziedzic Słomowa Górnego tam zamieszkały, przekazuje zobowiązanie pieniężne Benignie z Górskich Lipskiej z poręczenia testamentowego na majątek kazimierski w obwodzie konińskim, do niej należące na mocy testamentu jej zmarłego męża Józefa Lipskiego Miłkowice z przyległościami.
Świadkiem jest Mamerty Dłuski i Franciszek Pęczkowski

Wypis
9 czerwca 1921 r. rejent Wojciech Markowski
Wydzierżawienie miasta Błaszki i majątku po Józefie Lipskim
Kopia dokumentu 28 kwietnia 1831r.

209
Miłkowice dwór 30 sierpnia 1832 r. Wawrzyniec Lubicz Janczewski Rejent pow. warckiego
Stawił się Antoni Górski dziedzic wsi Strzegocin pow. łęczycki brat rodzony Benigny z Górskich i upoważnia oraz  umacnia siostrę do zapisu hipotecznego z 1818 r.14/26 kwietnia….
Dokument się urywa.

10 maja 1828 r. Warta
Licytacja do wydzierżawienia dóbr ziemskich Miłkowice
Stawili się wykonawcy testamentu niegdy JW. Józefa Lipskiego:
JW. Antoni Kożuchowski Kawaler Orderu Św. Stanisława Zbiersk
i pozostali…
Dobra Miłkowice będą wydzierżawione na trzy lata do 1831 roku.
Niektóre z warunków licytacji:
- Każdy biorący udział w licytacji składa vadium w wysokości 3 tys. złotych w srebrze
- Wszystkie koszty i opłaty ponosi dzierżawca
- Dobra Miłkowice należą do Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, procenty od pożyczki będzie płacił dzierżawca
- dzierżawca odpowiada za majątek, lasy, budynki…

2 maja 1831
Dwór w Miłkowicach 16 kwietnia 1831
Wawrzyniec Bogdański w imieniu Tomasza dochodzi praw do majątku zapisanego przez Kawieckiego.


Akt nr 35
8 czerwca 1831
Wawrzyniec Bogdański właściciel Słodkowa Górnego ubiega się o należną synowi Tomaszowi Bogdańskiemu sumę z wydzierżawionych dóbr Miłkowice


Akt nr 8
Odpis aktu dla Benigny Dłuskiej
19 stycznia 1831
Stawił się Mamerty Dłuski pułkownik ułanów powstania woj. Kaliskiego zamieszkały w Miłkowicach i zeznał, że stając w szeregach Wojska Polskiego zostawił cały swój majątek pod zarząd osobie zaufanej ustanawiając pełnomocnikiem swoją małżonkę Benignę z Górskich zamieszkałą w dobrach miłkowskich dając jej władzę nieograniczoną do zarządzania dobrami Miłkowic i Dziebędowem i pobierania dochodów z tych ziem.
Podpisy: Mamerty Dłuski, świadkowie Szymon Filipowicz i … Tomaszewski, Wojciech Markowski rejent

Nr 2
Dalsze dokumenty dotyczą dzierżawy majątku dla poszczególnych właścicieli, powtarzają się warunki, zamieszczam więc tylko fragmenty mogące nas zainteresować.

Na żądanie Wawrzyńca Bogdańskiego 2 maja 1831 roku wypis aktu z 16 kwietnia 1831 roku – Józef Lipski przepisał obligacje urzędowe na rzecz Tomasza Kawieckiego na sumę 11,182 dukatów przed dniem 10 sierpnia 1810 roku wystawione poświadczone testamentem Tomasza Kawieckiego z dnia 1 maja 1822 roku na rzecz dóbr miłkowskich, w skład których wchodzą folwarki Zaspy i Strachocice, wsie zarobne Miłkowice i Strachocice oraz pustkowie Młyny Strachockie.
Dobra te zalegają między m. Dobrą i m. Wartą, na wschód graniczą z Popowem, na zachód z Wilczkowem, na południe z Ostrowem, na północ ze wsią Kościanki.
Mamerty Dłuski jest dzierżawcą z obowiązkiem płacenia dzierżawy 5600 zł.
W umowie określono ilość wysianych zbóż, ogrody – Zaspy angielski i fruktowy, Strachocice fruktowy. Wymieniony jest inwentarz, wyposażenie gorzelni. Wysokość płaconych czynszów przez młynarzy oraz obowiązki wypłaty dla kościoła w Miłkowicach i Skęczniewie, utrzymanie ekonomów, ratajów, drwali, służebnych, opłata składki ogniowej.

Nr 36
8 czerwca 1831 roku
Przedłużenie dzierżawy dla M. Dłudkiego na następne trzy lata.
Wawrzyniec Bogdański występuje jako zlecający dzierżawę.

Nr 39
10 czerwca 1831
Wydzierżawienie dóbr błaszkowskich. Stawili się wszyscy spadkobiercy. Odzyskanie zaległych opłat m.in. przez Wawrzyńca Bogdańskiego

Nr 83
7 kwietnia 1832 Warta
Nowym dzierżawcą dóbr Miłkowice został Dominik Ignacy Weber.


Kalisz 26 kwietnia 1831
Przed sądem w Kaliszu Wawrzyniec Bogdański staje w imieniu syna Tomasza o procenty dzierżawy z dóbr Miłkowice udokumentowanych aktami.

Warta 17 lipca 1832
Bank Królestwa Polskiego w Warcie
Odbyły się kolejne licytacje w sprawie spłaty w sprawie spłaty długów. Pozostaje jeszcze 2200zł do spłacenia.
 

Dwór Miłkowice 30 sierpnia 1832
Rejent Wawrzyniec Lubicz Janczewski
Antoni Górski dziedzic Strzegocimia, brat Benigny Dłuskiej poświadcza alienowanie sumy 100 tys. zł. pol. z dóbr Przyjmy w obwodzie konińskim na rzecz Hipolita Mielęckiego z wpisem do ksiąg hipotecznych utwierdzone aktem przed rejentem Mikołajem Basińskim rejentem kaliskiem.
Świadkowie – Józef Wadecki rządca, Jan Mazurkiewicz ogrodnik w Miłkowicach zamieszkali.

284
Warta 8grudnia 1832
Rejent Janczewski
Konstancja z hrabiów Małachowskich Biernacka wdowa po kapitanie sieradzkim Pawle Biernackim dziedziczka dóbr Bartochowa oddaje w wieczystą dzierżawę młyn, wiatrak, 10 mórg ziemi, łąkę i ogród w swoich dobrach Wilkiem zwanych młynarzowi z Miłkowic Wawrzyńcowi Jabłońskiemu. Jabłoński wpłaca na ręce Biernackiej 4 tys. złotych. Nie może tych dóbr sprzedawać. Musi mielić zboże dla dworu, płacić podatki, naprawiać szkody
wypełniać inne zobowiązania zaznaczone w umowie.

 

Nr 58
Paweł Dębski Notariusz Publiczny Powiatu Wartckiego dotyczący

4 maja 1825 drugi wyciąg licytacji Dóbr Miłkowice (znamy jego treść zapiszę tylko ciekawsze fragmenty)dzierżawca Mamerty Dłuski
Dobra Miłkowice – folwarki Strachocice i Zaspy Miłkowskie, wsie zarobne Miłkowice i Strachocice
Wymienieni na trzech stronach sukcesorzy - fragment

Benigna Dłuska mająca w dożywociu Miłkowice wszczyna proces z sukcesorami o dotrzymanie przez nich warunków testamentu Józefa Lipskiego. Kazimierz miał być sprzedany aby pokryć długi na Miłkowicach zaciągnięte przez Lipskiego. 

Nr 186
18 listopada 1825 wyciąg urzędowy
Paweł Dębski notariusz
Kupno - sprzedaż młyna, wiatraka i gruntu  w gminie Warta
Stawiają się Marian Kurczewski klucz Grzybki do Ekonomii Rządowej Brodnia nleżący zamieszkały w Grzybkach
Franciszek Leśniowski młynarz w Miłkowicach zamieszkały 
 Sprzedający W. Marian Kurczewski nabywca nieruchomosci od niegdy Barkowskich za sumę 85 tys. zł. pol. 

***
Wydzierżawienie folwarków w Rzymsku i Ostrówku

Miłkowice dwór dnia 19/31 maja 1855 rejent Andrzej Szelązek
Stawili się:
- Marianna z Wężyków Bogdańska dziedziczka dóbr Rzymska i Ostrówka
Tomasz Bogdański właściciel dóbr Miłkowice czyli oboje małżonkowie w Miłkowicach zamieszkali.
- Aleksander Jursz dzierżawca dóbr Chorkowa Pańskiego w okręgu Szadkowskim ubiegający się o dzierżawę Rzymska

Małżonkowie Marianna i Tomasz Bogdańscy wypuszczają w dzierżawę Adrzejowi Jurszowi dobra rzymskie składające się z folwarków Rzymsko i Ostrówek ze wszystkimi dochodami od kolonistów i młynarza na lat sześć do 1861 roku za cenę 1800 rubli srebrnych rocznie. Na początek odebrali od dzierżawcy 450 rubli srebrnych od dzierżawy, a pozostałe za pierwsze trzy lata 4950 rubli za pierwsze trzy lata dzierżawca zobowiązał się zapłacić w wyznaczonym terminie w Miłkowicach biletami Banku Polskiego lub srebrem w 1856 roku.
Dzierżawca będzie opłacał wszystkie podatki, wydzierżawiający natomiast ubezpieczenie i zobowiązania wobec Banku Polskiego.
Leśniczy Lipski jest zwolniony z czynszu i ma przywileje dla niego należne. Smolarz obsiewa grunty pomiędzy drogą na Dobrę i Ostrówek. Pszczelarz użytkuje ogród i zwolniony jest z części zobowiązań.
Na tych terenach polować mogą tylko właściciele, dzierżawca może odstrzelać ptactwo i zające. Dzierżawca może brać drzewo z lasu według umowy, a w piątek i sobotę można zbierać w lesie chrust i ściółkę. Do ogrodu nie mogą wchodzić zwierzęta gospodarskie.
Dzierżawca zobowiązuje się przysłac na pola folwarku Strachocice 5 ludzi w porze żniw do wykoszenia 25 mórg zboża. 
Dzierżawca zobowiązuje się wystawić gorzelnię, oborę w Ostrówku wielkości stodoły, w Rzymsku oborę i chlewy. Właściciele mają dać materiały budowlane i opłacić robociznę. Jest obowiązany dbać o naprawę ubytków we dworze i innych budynkach.
Zobowiązań jest więcej i są bardzo szczegółowe.

Warta 24 kwietnia/6 maja 1857
Rejent Andrzej Szelązek
Stawił się Tomasz Bogdański właściciel dóbr Miłkowice.
Józef Gorczycki odkupił dobra Kotowice w okręgu lelowskim Guberni Radomskiej od Tomasza Bogdańskiego. Gorczycki pozostał mu dłużny sumę 2250 rubli. Suma ta wpisana jest do księgi hipotecznej Kotowic i jest na dobrach kotowickich ubezpieczona z procentami. Tomasz Bogdański ustępuje pierwszeństwa Hipotecznego dla pożyczki Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego na sumę 1125 rubli listami zastawnymi trzeciego okresu i Bogdański dozwala właścicielowi dóbr pożyczkę skwitować. Zezwala też, aby ustąpienie pierwszeństwa w wykazie hipotecznym dóbr Kotowice było umieszczone, a akt ma być dołączony za pośrednictwem Józefa Gorczyckiego.
Podpisy Tomasza Bogdańskiego, świadków i rejenta
…………………………………………………………………………….
Nowe informacje o Kotowicach, dobrach których właścicielami byli Bogdańscy w latach 1833 do 1852 
Tomasz Baryła uczęszczał do szkoły w Kotowicach i obecnie jest na etapie zbierania materiałów do książki o historii tej miejscowości. Zainteresowanie jego wzbudziła strona o Miłkowicach i w drodze wzajemnej wymiany informacji udostępnił materiał o Tomaszu Bogdańskim i Kotowicach.

Związek Bogdańskich z Kotowicami i Mirowem.
W 1823 r. jako właściciele dóbr Kotowice i Mirów występują Zakrzewscy. Rodowód Zakrzewskich załącznik 1
Decyzją Trybunału I Instancji Wolnego Miasta Krakowa i jego Okręgu z dnia 10.11.1823 r. dobra te po zmarłym Michale Wyssogota Zakrzewskim odziedziczyli Klemens Zakrzewski, Ignacy Zakrzewski, Konstancja z Zakrzewskich Zakrzewska.
26.11.1823 r. Ignacy Zakrzewski swoje prawa do tego spadku ustąpił Klemensowi Zakrzewskiemu. Dobra wyceniono na 89.666 zł i 8 gr.
16.02.1827 r. Klemens Zakrzewski nabył część należącą do Konstancji z Zakrzewskich Zakrzewskiej, wdowy po Ignacym Zakrzewskim.
15.05.1829 r. dobra nabył Antoni Zakrzewski od Klemensa Zakrzewskiego za 90.000 zł.
18.07.1833 r. dobra nabył Wawrzyniec Bogdański od Antoniego Zakrzewskiego za 138.000 zł. Zaącznik 2 Bogdańscy
6/18.07.1837 r. dobra Kotowice i Mirów od swojego ojca Wawrzyńca Bogdańskiego nabył Tomasz Bogdański za 152.000 zł.
7/19.09.1837 r. dobra nabył Wincenty Bogdański od swojego brata Tomasza Bogdańskiego za 70.000 zł po potrąceniu wierzytelności.
3/15.09.1845 r. Tomasz Bogdański odkupił te dobra od swojego brata Wincentego Bogdańskiego.
15/27.08.1852 r. Józef Gorczycki nabył dobra od Tomasza Bogdańskiego za 15.000 rubli, tj. 120.000 zł.

Ta informacja ma związek z zamieszczonym powyżej aktem notarialnym przesłanym przez Piotra Tameczkę.

Oto dalsze informacje o Tomaszu Bogdańskim właścicielu Kotowic.
W roku 1837 dziedzicem dóbr Kotowice Mirów był Tomasz Bogdański, ale gmina nie miała wójta (w aktach nie zaznaczono przez jak długi okres czasu). Bogdański złożył przysięgę na wierność "Najjaśniejszemu Panu" i Komisarz Obwodu Olkuskiego zwrócił się pismem z 21 listopada/2 grudnia 1837 r. do Rządu Gubernialnego Krakowskiego, Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, Duchownych i Oświecenia Publicznego o mianowanie go na wójta.
Aby doszło to do skutku, Komisja najpierw ustalała, czy Tomasz Bogdański "wyszedł z wieku popisowego albo czyli mu służy iakie wyłączenie od służby woyskowej". Czyli dziś zapytalibyśmy, czy miał "uregulowany stosunek do służby wojskowej".
Tomasz Bogdański urodził się 12 lutego 1815 r. (nie podano gdzie).
Uczęszczał do gimnazjum "byłego wojewody(?) w Piotrkowie", a w "Epoce Zaburzeń Krajowych" (powstania listopadowego) chodził do szkół i nie zajmował się sprawami wojska (powstania). W roku 1838 był bezżenny, miał brata Wincentego lat 19, pozostającego razem z nim, pod względem stanu zdrowia i wzrostu do służby wojskowej był zdolny. Wyłączenie od służby wojskowej mógłby otrzymać, gdyby jako dziedzic ustanowił zamiast siebie zastępcę do wojska...
Naczelnik Wojenny Guberni Krakowskiej (w Kielcach) w piśmie z dnia 27 grudnia 1838/8 stycznia 1839 r. oświadczył, że "nie ma nic do dodania" na temat nominacji Tomasza Bogdańskiego na wójta, co literalnie oznaczało, że nadal utrzymuje go w wieku poborowym. Na tej podstawie wnioskujemy, że mianowanie nie zostało dokonane.
Natomiast w roku 1841 Komisarz Obwodu Olkuskiego (Wydział Policyjno- Wojskowy) prowadził dochodzenie przeciwko Tomaszowi Bogdańskiemu o "ukrycie popisowego", czyli o niedopełnienie obowiązku służby wojskowej. Komisarz Obwodu Olkuskiego poinformował wówczas Rząd Gubernialny Krakowski, że Tomasz Bogdański wyjechał do Guberni Kaliskiej.
Decyzją Rządu Gubernialnego Kieleckiego z 1/13 stycznia 1842 r. zastępcą wójta Kotowic i Mirowa został mianowany Adam Wolski - kasjer miasta Żarek. Było to zgodne z wnioskiem dziedzica Tomasza Bogdańskiego z dnia 19/31 października 1841 r., który deklarował, że dla załatwienia spraw rodzinnych musi opuścić Kotowice na kilkanaście miesięcy. Adam Wolski nie został jednak protokolarnie zatwierdzony przez powiat olkuski na zastępcę wójta.

Jak stwierdzał Naczelnik Powiatu Olkuskiego, w lutym 1843 r., "Wolski dopuszczał się stagnacji w służbie odrywaniem się od obowiązków wójtowskich". Jednocześnie dziedzic dóbr Kotowice Mirów - Tomasz Bogdański sam nie był wójtem. Ponadto również dopuszczał się "stagnacji": od dawna nie zamieszkiwał w Kotowicach lecz w dobrach Miłkowice (Miłkowice - tam również był właścicielem) w Guberni Kaliskiej, odległych o co najmniej 20 mil od Kotowic i nie reagował na urzędowe wezwania do ustanowienia zastępcy wójta.
W innym piśmie do "Rządu Gubernialnego Guberni Kieleckiej" z 13/28 stycznia 1843 r. Tomasz Bogdański oznajmiał, że osobiście sprawował funkcję wójta w Kotowicach do końca roku 1842. Potem, z powodu choroby i w poszukiwaniu pomocy lekarskiej musiał się udać do swoich drugich dóbr w Miłkowicach, w Guberni Kaliskiej. Bogdański sprzeciwiał się by miał utrzymywać narzuconego przez powiat olkuski zastępcę wójta w osobie Sztangenberga. Decyzją naczelnika powiatu miał mu zapewnić wynagrodzenie 30 rubli srebrnych rocznie, wyżywienie, noclegi, światło, opał i pomieszczenie do pracy. Bogdański oprotestował ten nakaz pismem z 22 lutego/6 marca 1843 r. skierowanym do Wysokiej Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych...
Naczelnik Powiatu Olkuskiego, działając z urzędu, (pismo datowane na 12/24 lipca 1846 r.) raportował Rządowi Gubernialnemu Radomskiemu, że wobec braku obecności w dobrach Kotowice ich dziedzica Tomasza Bogdańskiego (przebywał w Warszawie) i bezprawnego tytułowania się przez niego wójtem, skutecznie zainstalował zastępcę wójta w osobie Józefa Kuczkowskiego - ławnika i kasjera miasta Żarek.

Wiadomości te rzucają trochę inne światło na wydarzenia związane z zakupem dóbr Miłkowice przez Tomasza Bogdańskiego.
„Tomasz Bogdański kupił takowe na licytacji publicznej w Trybunale Kaliskim w drodze przymuszonego wywłaszczenia przeciwko poprzednim właścicielom sukcesorom Józefa Lipskiego odbytej za sumę złotych po trzykroć trzydzieści jeden tysięcy w listach zastawnych – tytułem zatem Dziedzictwa (wyraz nieczytelny) na rzecz tegoż Tomasza Bogdańskiego wskutek wyroku Trybunału Rewindykacyjnego Trybunału Kaliskiego w dniu10/22 grudnia 1841 zapadłego prawomocnego i wniosku 10/22 Lipca 1844 roku w KW Str. 124 uczynionego…”

Z przesłanych materiałów wynika, że owszem Kotowice zostały sprzedane, ale w obrębie rodziny, ojciec sprzedał synowi, syn bratu… Jaki był cel takich transakcji?
Czy w grę wchodzą podatki, branie pożyczek, uchylenie się od służby wojskowej? Możemy tylko domniemywać. W końcu Kotowice zostały sprzedane i nie były już w rękach Bogdańskich.

Nr 205

Warta 25 sierpnia/6 września 1861
Stawili się – Tomasz Bogdański dziedzic dóbr Miłkowice
Na skutek rozwiązania Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim nie można było obliczyć wysokości składek członków Towarzystwa. Tomasz Bogdański stanowi swym pełnomocnikiem stanowi swym pełnomocnikiem hrabiego Andrzeja Zamojskiego byłego prezesa w Warszawie zamieszkałego do odebrania składek i ich pokwitowania w imieniu Tomasza Bogdańskiego.

 Józef Stokowski Rejent Zgierz, powiat zgierski, Gubernia Mazowiecka

6347

Rok 1839 Elżbieta Bogdańska, wdowa po Maksymilianie Bogdańskim i jej córka Grażyna z Bogdańskich Hełstowska sprzedały Janowi Frydenbergowi z Ozorkowa dom nr. 445 z placem za sumę 390 zł. pol.


4550
Rok 1837 Antoni Zakrzewski sprzedał Wawrzyńcowi Bogdańskiemu Śladków Górny za sumę 60 tys. zł.pl. Towarzystwu Kredytowemu przypada suma 42 tys. zzł.pl

4515
Rok 1837 Wawrzyniec Bogdański 60 tys. zł. pol. wypłacił w listach zastawnych Tomaszowi z majątku Cienin Zaborny.

4517
Rok 1837 Wawrzyniec Bogdański sprzedaje Tomaszowi Kotowice i Mirów za sumę 152 tys. zł. pl. Towarzystwu Kredytowemu należy oddać 29 200 zł.pl i 700 zł. procentów i dla Onufrego Podowskiego 2100 zł. pl. Tomasz Bogdański ma na hipotece Miłkowic 57 tys. zł. gdzie już jest zabezpieczone 117 172 dukaty.

4518

Rok 1837 Wawrzyniec Bogdański Śladków Górny i Tomasz Bogdański z Kotowic Guberni Krakowskiej. Tomasz odkupił od Wawrzyńca Kotowice i Mirów mając na dobrach Błaszki i Miłkowice zabezpieczoną hipotekę za sumę 120 tys. zł .pol.

4526
1837 rok Antoni Zakrzewski wydzierżawił Śladków Górny Wiewiórskiemu, a ten teraz zrzeka się dzierżawy.

Nr 63
Rok 1826 Zgierz rejent Stokowski
Stawił się Julian Bogdański w Kotowicach zamieszkały i Wawrzyniec Bogdański z prawem własności majątku Śladków Górny. Julian otrzymał sześć tysięcy złotych polskich, w rublach dziewięćset, w gotowiźnie. Julian udział w majątku kwituje.